“If you wanna go fast, go slow!”
In het nieuwe inburgeringsstelsel maakt de gemeente samen met de inburgeraar een PIP: een plan op maat, waar onder andere in staat hoe de inburgeraar gaat participeren en welke inburgeringsroute wordt ingezet. Commitment en motivatie van de inburgeraar helpt hem (en de gemeente) natuurlijk om het plan ook daadwerkelijk uit te voeren. Hoe krijg je het voor elkaar dat de inburgeraar ook achter het plan staat?
Voor een gezamenlijk gedragen plan moet de inburgeraar op zijn minst op de hoogte zijn van de verwachtingen die aan hem als nieuwkomer worden gesteld, de mogelijkheden die er in Nederland zijn, zijn eigen ambities en de mate waarin zijn competenties hierop aansluiten. Oftewel, voordat je gaat spelen moet je de spelregels kennen, maar ook jezelf. Binnen het Nederlands onderwijsstelsel nemen we hier minimaal 12 jaar de tijd voor, voordat die keuze wordt gemaakt. Nieuwkomers krijgen een fractie van deze tijd. Logischerwijs zijn zij niet in staat om deze keuze weloverwogen te maken.
Het risico is dat een inburgeraar bij de uiteindelijke beroepsopleiding afhaakt, omdat het totaal niet is wat hij dacht dat het was. Of dat hij niet gemotiveerd is voor de werkzaamheden of opleiding omdat die in zijn ogen van te laag niveau is…. of dat die vrouwelijke inburgeraar die vanuit haar culturele achtergrond koos voor een gewone B1 route, terwijl zij met wat meer inzicht en ontwikkeling zou zijn gegaan voor een goede beroepsopleiding.
Willen we een maatwerk PIP die mede gebaseerd is op de bewuste keuze van de inburgeraar, dan moeten we aan de voorkant dus meer tijd geven. Een voortraject of ‘brugklas’ biedt uitkomst: de inburgeraar krijgt de gelegenheid om zich te realiseren waar hij terecht is gekomen en wat dat van hem vraagt. Besteed in die brugklas aandacht aan NT2, oriëntatie op werk en opleiding (MAP), eigen kwaliteiten en ambities en lokale worteling (PVT) en maak op een later moment met de inburgeraar de bewuste en realistische keuze voor participatie en bijbehorende leerroute.
Een brugklas leidt aan de voorkant van het traject ogenschijnlijk tot vertraging, maar zal verderop juist een versnelling opleveren. Een inburgeraar die bewust heeft mee mogen denken over het traject van integratie en participatie, is meer gemotiveerd en heeft een duidelijk beeld bij het einddoel. Bijkomend voordeel is dat zo’n brugklas als buffer kan functioneren, voordat instroom in de gewenste leerroute mogelijk is. Organiseer je zo’n brugklas op lokaal / sub-regionaal niveau, dan houden de deelnemers er ook nog eens een netwerk op na.
Oftewel: if you wanna go fast, go slow!
Weten hoe je zo’n brugklas kan inrichten, hoe je zorgt voor passende inhoud of hoe zich dit verhoudt tot de verplichte onderdelen van inburgering? Neem contact op!
Auteurs: Bas Schuiling & Elwine Halewijn (ITTA UvA)
Comments are closed.